Odkryty w 1934 roku Biskupin, nazywany Polskimi Pompejami to jeden z najbardziej znanych w Europie rezerwatów archeologicznych. Pozostałości grodu sprzed ponad 2700 lat przetrwały w doskonałym stanie dzięki konserwującym właściwościom wody i torfu. Dzięki pracom wykopaliskowym rozpoczętym w 1934 r. odkryte zostały, drewniane konstrukcje osiedla sprzed ponad 2700 lat. Na terenie rezerwatu znajdują się eksponaty od epoki kamienia do czasów średniowiecznych.
Muzeum w Biskupinie jest jednym z najczęściej odwiedzanym muzeów w Polsce. Na jego obecny stan i sławę pracuje już czwarte pokolenie archeologów, próbujące zrekonstruować wygląd osady, a także przejawy działalności zamieszkujących ją niegdyś ludzi oraz przedstawiciele nauk przyrodniczych oraz technicznych.
W części rezerwatu położonej bezpośrednio za pawilonem muzealnym prowadzone są prace z zakresu archeologii doświadczalnej, związane z rekonstrukcją chat, wypalaniem naczyń, wytopem brązu, wędzeniem ryb, lepieniem ceramiki, wytwarzaniem narzędzi krzemiennych oraz produkcją dziegciu i smoły drzewnej. Do uzyskania rzeczy wyglądającej tak oryginał odtwarzany jest cały proces powstawania przedmiotu przy użyciu dawnych narzędzi.
Budynki gospodarcze takie jak: stajnia, owczarnia, stodoła oraz bróg są rekonstrukcjami obiektów budowanych przez Łużyczan i zostały wzniesione przy użyciu tradycyjnych materiałów oraz prostych narzędzi współczesnych. W zrekonstruowanym, wczesnośredniowiecznym piecu wypiekany jest chleb z pszenicy uprawianej w rezerwacie i mielonej na kamiennych żarnach, ceramika i naczynia zaś wypalane są w piecach garncarskich. W obrębie osady hodowane są zwierzęta spokrewnione z tymi, żyjącymi na tym terenie kilkaset lat temu: koniki polskie skoligacone są z leśnymi tarpanami, owce wrzosówki z muflonem europejskim, hodowane są także kozy oraz bydło pierwotne czerwone rasy polskiej nizinnej. Uprawiane są cztery gatunki pszenicy, które znane były dawnym mieszkańcom, rośnie także proso, soczewica, lnianka oraz bób celtycki. Przy wykorzystaniu dawnych sposobów i receptur wytwarzana jest dziegieć i smoła drzewna.
W 1935 roku, po drugim sezonie wykopaliskowym, prof. J. Kostrzewski wyszedł z inicjatywą utworzenia w Biskupinie muzeum i rezerwatu archeologicznego. Muzeum w Biskupinie powstało w 1950 roku w ramach Instytutu Badania Starożytności Słowiańskich oraz Ministerstwa Edukacji. 1 stycznia 1956 roku zostało Oddziałem Państwowego Muzeum Archeologicznego w Warszawie, którego dyrektorem był wówczas prof. Z. Rajewski. W latach 60. powstał projekt rezerwatu archeologicznego na skalę nie spotykaną do tej pory w polskim muzealnictwie, zatwierdzony przez Ministerstwo Kultury i Sztuki.
Z początkiem lat 70. powstawały nowe rekonstrukcje wałów obronnych, chat oraz bramy wjazdowej wraz z pomostem. W 1973 r. półwysep otoczono nową tamą, kontynuowano rozbudowę infrastruktury rezerwatu, i wybudowano w 1976 roku nowy pawilon muzealny. Od roku 1974 muzeum kierowała mgr Róża Mikłaszewska-Balcer. Wtedy uporządkowano sprawy własnościowe rezerwatu, powstała nowa stała wystawa "10 tysięcy lat Biskupina i okolic" oraz wystawa "Biskupin - polskie Pompeje", która była prezentowana w wielu krajach Europy. Muzeum kierował od 1983 mgr Wiesław Zajączkowski, powstał wtedy projekt i rozpoczęto realizację zaplecza magazynowo-studyjnego. W latach 80. rozpoczęto budowę kompleksu rekonstrukcji poświęconych archeologii doświadczalnej.
Biskupin leży 5 km na wschód od międzynarodowej drogi E5, 10 km na południe od Żnina. Osada położona jest nad Jeziorem Biskupińskim. Muzeum w Biskupinie można zwiedzać przez cały rok, w godzinach od 8:00 do 18:00 (w okresie zimowym do zmroku).
Czas zwiedzania wynosi około 2 godzin. Czynne jest również w święta państwowe i kościelne. Sezon turystyczny trwa od kwietnia do połowy listopada.
informacje
dodaj atrakcję turystyczną