Krakowski Kazimierz to historyczna, żydowska dzielnica Krakowa a w przeszłości odrębne miasto położone na południe od średniowiecznego Krakowa. Miasto Kazimierz założył w 1335 roku król Polski Kazimierz Wielki i nazwał swoim je imieniem. Kazimierz oddzielała od Krakowa i Zamku Królewskiego na Wawelu odnoga Wisły, którą zasypano dopiero pod koniec XIX wieku.
Jedno z najważniejszych wydarzeń dla Kazimierza miało miejsce w 1495 roku kiedy to Jan Olbracht przesiedlił krakowskich żydów do części Kazimierza wyznaczonej ulicami Miodowej, św. Wawrzyńca, Wąskiej, Józefa i Bożego Ciała. Tak powstała zamknięta i otoczona murem żydowska enklawa i jeden z najważniejszych w Polsce i świecie ośrodek kultury żydowskiej.
Historia Kazimierza jako odrębnego miasta kończy się 1791, kiedy to miasto włączono do granic administracyjnych Krakowa. Mury obronne zostały zburzone a Stara Wisła oddzielająca miasta została zasypana.
Kazimierz to dzielnica pełna zabytków zarówno związanych z religią i kulturą żydów i chrześcijan. Na Kazimierzu znajduje się 7 synagog oraz klika znanych kościołów, w tym malowniczo położony nad Wisłą kościół i klasztor Paulinów na Skałce. Licznie odwiedzany jest też żydowski cmentarz - Remuh. Centralnym punktem Kazimierza jest renesansowy Ratusz na Placu Wolnica.
Podobnie jak Kościół Mariacki i Wawel stał się obowiązkowym punktem turystów odwiedzających Kraków. Dzięki swojemu niepowtarzalnemu klimatowi, licznym pubom i kawiarniom stał się dzielnicą artystów. Do wzrostu popularności tego miejsca przyczynił się również organizowany od 1998 roku Festiwal Kultury Żydowskiej.