Zamek w Malborku to po
Wawelu drugi co do wielkości zamek w Polsce. Budowla składa się z zamku wysokiego, średniego i niskiego. Całość otoczona jest murem obronnym, a w przeszłości również fosą.
Budowa zamku rozpoczęła się w 1278 roku. Początkowo w zamku rezydował komtur krzyżacki. Od 1309 roku zamek w Malborku stał się siedzibą wielkiego mistrza zakonu a sam Malbork został stolicą Państwa Krzyżackiego. Do roku 1457 zamek był stale rozbudowywany bo oprócz funkcji obronnych pełnił także rolę reprezentacyjną. W tym czasie zbudowano Dom Wielkich Mistrzów.
Po bitwie pod Grunwaldem w 1410 roku zamek bezskutecznie próbował zdobyć Władysław Jagiełło. Zamku nie udało się Polakom zdobyć, ale w 1457 roku król polski Kazimierz Jagiellończyk odkupił go od czeskich najemników w zamian za zaległy żołd. Od tego czasu zamek w Malborku był jedną z rezydencji królów polskich.
W XVII wieku zamek dwukrotnie zdobywali Szwedzi. W 1626 oraz w 1656 roku podczas potopu szwedzkiego. Od 1772 zamek przeszedł we władanie Prusaków i niedługo potem zorganizowano w nim koszary. Na początku XIX wieku rozpoczęto odbudowę zniszczonego i zaniedbanego zamku. Kolejny wielki cios zadała Malborkowi II wojna światowa. Zamek pełniący w 1945 roku rolę punktu obronnego został w dużym stopniu zniszczony.
Po wojnie rozpoczęto jego odbudowę i utworzono muzeum. W 1997 roku zamek wpisano na liście światowego dziedzictwa kulturowego UNESCO. Zamek w Malborku jest jedną z największych polskich atrakcji turystycznych. Położony nad rzeką Nugat zamek odwiedzany jest przez rzesze turystów. W okresach wakacyjnych na zwiedzanie czeka się w długich kolejkach. Zwiedzanie zamku z przewodnikiem trwa ok 3 godzin.