Latarnia morska w Kołobrzegu znajduje się tuż przy wejściu do portu w miejscu gdzie latem przetaczają się tłumy turystów. Latarnia w obecnej formie została budowana po zakończeniu II wojny światowej (1946) na fundamencie starego fortu. Fort Ujście strzegł wejścia do portu na rzece Parsęcie. Zbudowano go wg wzorów francuskich w drugiej połowie XVIII wieku.
Pierwsze światło dla żeglarzy rozpalano w Kołobrzegu już w 1666 roku, ale tylko podczas wchodzenia statków do portu. Kolejnym etapem było rozpalanie na wysokim na 8 metrów wysięgniku lampy olejowej z soczewką Frensela. Pierwsza prawdziwa latarnia został zbudowana dopiero w 1899 roku i miała 25 metrów wysokości. Stała ona przed fortem, na którym zbudowano obecny obiekt. Latarnia z 1899 roku zastąpiona została nowym murowanym obiektem w 1909 roku. Latarnia ta przetrwała do 1945 roku, gdy został wysadzona przez Niemców, ponieważ stanowiła dobry punkt orientacyjny dla polskiej artylerii. To właśnie na forcie przy ruinach starej niemieckiej latarni odbyły się 18 marca 1945 roku Zaślubiny Polski z Morzem.
Wieża latarni zbudowanej po wojnie ma wysokość 26 metrów a jej światło jest widoczne z odległości prawie 30 kilometrów.
Latarnia Morska w Kołobrzegu jest udostępniona do zwiedzania. Tuż pod laterną znajduje się obszerny taras z którego dobrze widać port, ujście Parsęty, plażę i molo. Nie widać niestety samego źródła światła, które znajduje się nad tarasem. W podziemiach latarni (fortu) znajduje się małe muzeum minerałów.
Kołobrzeska latarnia znajduje się na Miejskim Szlaku Fortyfikacji. Niestety dojazd w okolice latarni w sezonie letnim jest trudny, a w centrum miasta obowiązuje strefa płatnego parkowania.
Latarnię tą warto zobaczyć także po zmroku bo sama jest ładnie oświetlona.